অনুভৱৰ কোঠা

👉অনুভৱৰ কোঠা👉
                 👉ৰাহুল দাস

তুমি হীনতাৰে মোৰ সমাধি।
  সেইদিনা তুমি পাটৰ
    সাঁজ যোৰ পিন্ধি ,
       ৰভাৰ তলত যেতিয়া
          আছিলা উমলি।

পুনৰ মই আছিলো নদীৰ
   ঘাটত বহি অতীতক সোঁৱৰি।
     তোমাৰ শিৰত জিলিকি
        আছিলৰঙা সেন্দুৰ।

মোৰ দুচকুত জিলিকিছিল
   শেতা পৰা সূৰুযৰ কিৰণ ।
     নিগৰিছিল মৌনতাৰ
       উত্তপ্ত অশ্ৰু.....দহিছিল ।

বিষাদেৰে উন্মাদ হৃদয় মোৰ ।
   তথাপিও স্বাৰ্থপৰ নহওঁ।
     মোৰ অভাৱি জীৱনে
       মোৰবাধা হৈ থিয় দিলে।

হৃদয়ৰ মুকুতা-মনিক
  কোনোবাই কাঢ়ি নিলে ।
     তুমিও বিচাৰিলাঐশ্বৰ্য্য
       বিভূতি হৃদয়ৰ।

ভালপোৱা ভৰিৰে গছকি
    গুছি গলা সুখ বিচাৰি ।
       আজিওঁ মইআছো জিয়াই
           স্মৃতিবোৰ সাৱটি লৈ।

তুমি হীনতাৰে আজি
  শ্মশানৰ যাত্ৰী হৈ নিজেই
      সাঁজিছো নিজৰ সমাধি ।